Κατηγορία: main-page

Ο Roman Polanski ανήκει σε μια ελίτ βετεράνων σκηνοθετών, που έχουν μεγαλουργήσει κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 20 αιώνα .Όλοι γνωρίζουμε ότι το δημιουργικό τέλος τους είναι κοντά και ότι ο κινηματογράφος θα είναι διαφορετικός και φτωχότερος χωρίς αυτούς. Κάποιοι διατηρούν ακόμη την πολιά  παραγωγικότητα τους όπως οι Martin Scorsese και Woody Allen . Άλλοι όπως οι Francis Ford Coppola και Clint Eastwood χάθηκαν για πολύ καιρό  ή πέρασαν απαρατήρητοι με μέτριες ταινίες , αντιστρόφως ανάλογες με το ταλέντο τους. Δυστυχώς, το όνομα του Polanski  –όπως και του Allen – εμφανίζεται ξανά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης  για παλιά αμαρτήματα...

 Οι λάτρεις του σινεμά που έχουν δει και ξαναδεί όλα τα καθιερωμένα κινηματογραφικά έργα, που συμπεριλαμβάνονται στις αμέτρητες λίστες αξιολόγησης, μένουν πολλές φορές έκπληκτοι όταν ανακαλύπτουν το μεγαλείο άγνωστων ή άδικα υποτιμημένων ταινιών. Συνήθως πρόκειται για έργα άσημων δημιουργών που όμως έκαναν μια εξαιρετική ταινία και μετά εξαφανίστηκαν ή έργα γνωστών σκηνοθετών που ήταν μπροστά από την εποχή τους και δεν έγιναν κατανοητά ή ατυχώς έμειναν στη σκιά των μεγάλων επιτυχιών τους. Αυτή είναι η κατηγορία των ταινιών που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «κρυμμένα κινηματογραφικά διαμάντια». Αναζητήστε τα  !!!  Το μουσικό δωμάτιο/ Jalsaghar (1958) του Satyajit Ray Σεναριογράφος: Satyajit Ray(βασισμένη...

«Οι 10 blockbuster ταινίες που πρέπει να δεις οπωσδήποτε αυτό το χειμώνα» Αυτή ο τίτλος-κλισέ επαναλαμβάνεται αδιάλειπτα στην αρχή κάθε νέας κινηματογραφικής σεζόν. Τι σημαίνει όμως ο όρος «blockbuster» ; Βlockbuster είναι μια ταινία του Χόλιγουντ που γίνεται με μεγάλο προϋπολογισμό , δημοφιλείς ηθοποιούς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ,τεράστια διαφημιστική εκστρατεία και συνήθως κολοσσιαία κέρδη για τις εταιρίες παραγωγής. Ο όρος για τον κινηματογράφο χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά για εισπρακτικές επιτυχίες όπως το «Κβο Βάντις» και το «Μπεν-Χουρ», αλλά πήρε την πλήρη του διάσταση όταν χρησιμοποιήθηκε για την περιγραφή της επιτυχίας της ταινίας «Τα σαγόνια του καρχαρία» του Στίβεν Σπίλμπεργκ,...

Είδος: Μυθοπλασία Γλώσσα: Ιταλική Χώρα παραγωγής: Ιταλία Έτος παραγωγής: 1957 Διάρκεια: 102 λεπτά Χρώμα: Ασπρόμαυρο Σκηνοθέτης: Μικελάντζελο Αντονιόνι Συντελεστές: Μικελάντζελο Αντονιόνι (Σεναριογράφος), Έλιο Μπαρτολίνι (Σεναριογράφος), Ένιο ντε Κοντσίνι (Σεναριογράφος), Τζιάνι ντι Βενάτζιο (Διεύθυνση Φωτογραφίας), Τζιοβάνι Φούσκο (Μουσική), Στιβ Κόχραν (Ηθοποιός), Αλίντα Βάλι (Ηθοποιός), Ντόριαν Γκρέι (Ηθοποιός), Μπέτσι Μπλερ (Ηθοποιός) Ο μινιμαλιστικός υπαρξισμός του Αντονιόνι  Ο Μικελάντζελο Αντονιόνι ξεκίνησε ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ ,με θεματολογία στενά συνδεδεμένη με τον νεορεαλισμό που αποτέλεσε το μεγάλο σχολείο πολλών από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς σκηνοθέτες της Ιταλίας. Μετά την νεορεαλιστική του περίοδο ο Αντονιόνι επαναπροσδιόρισε την έννοια του αφηγηματικού κινηματογράφου, αμφισβητώντας τις αποδεκτές αντιλήψεις της...

Μια συνοπτική αναφορά στην φιλμογραφία του Γαβρά Ο Κώστας Γαβράς ξεκίνησε το 1965 την σκηνοθετική του καριέρα με το “Διαμέρισμα Δολοφόνων / Compartiment tueurs” (1965), ένα αξιόλογο φιλμ νουάρ της γαλλικής σχολής. To Οσκαρικό «Ζ» (1969) για ευνόητους πολιτικούς λόγους γυρίστηκε στην Αλγερία, αλλά που η δράση της, χωρίς να κατονομάζεται, αφορά την Ελλάδα του παρακράτους και της πολιτικής διαφθοράς, λίγο πριν από τη χούντα των συνταγματαρχών. Μέσα  στο ίδιο πνεύμα  πολιτικής ευαισθησίας, καταγγέλλει με την «Ομολογία/ L’ Aveu»(1970) τις σταλινικές δίκες και το φαινόμενο του ολοκληρωτισμού στις σοσιαλιστικές χώρες, σε μια εποχή που το θέμα αυτό ήταν ακόμα...