Κατηγορία: ΣΚΕΨΕΙΣ

Σκέψεις…. Από: Βίκη Κουτρή Αυτή η συγκλονιστική φωτογραφία δεν είναι πρωταπριλιάτικη. Είναι ένα δείγμα της φρίκης που ζούμε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς που διανύουμε. Και μου προκαλείται βαθύς πόνος ψυχής για τα αθώα αυτά πλάσματα που βρέθηκαν στο “πουθενά” τους… Αυτό είναι ένα μωρό ΠΑΙΔΙ… Θα μπορούσε να ήταν το παιδί μας… Για αυτόν το λόγο είναι και δικό μας παιδί… Θλίβομαι…. Όλα όσα βιώνουμε είναι ανησυχητικά και για την πατρίδα μας αλλά και έξω από τα σύνορα αυτής… Σε τέτοια σκοτεινά μονοπάτια δεν υπάρχουν “σύνορα”. Υπάρχουν “κραυγές” και καταγραφή Ιστορίας εγκλημάτων Πολέμου. Ενόψει της Μεγάλης Εβδομάδας ας ευχηθούμε...

Αθήνα,  Μάρτιος 1991   Ο κύριος Δημοσθένης ξύπνησε στις έξι και πέντε, όπως κάθε μέρα. Κλείνει το ξυπνητήρι, κάνει το σταυρό του δοξάζοντας τον Κύριο που ξημέρωσε και σήμερα, βάζει τις παντόφλες του και πάει στην τουαλέτα. Πρώτα κατουράει, μετά πλένει τα μούτρα του. Δεν σκουπίζει το πρόσωπο του για να διατηρείται φρέσκος καθώς θα φτιάχνει τον καφέ του. Ελληνικός, μονός, σκέτος με δυόμιση φουσκάλες. Σασπένς. Το πρωινό του τέσσερις φρυγανιές με βούτυρο και μέλι. Το πεντακάθαρο τραπέζι της κουζίνας, ανίκανο να αυτοκτονήσει, βλαστημά τη μίζερη μοίρα του… Το πιάτο και το φλιτζάνι ξεκινούν να πλένονται κατά τη διάρκεια...