Κατηγορία: Fermouart

Φωτογραφία-Σκέψεις: Αντωνία Κοσμίδη   «Γιατί μερικές φορές μου φαίνεται πρέπει να αφηνόμαστε στις καταστάσεις… Να βυθιζόμαστε στις στιγμές… Να απολαμβάνουμε την αδυναμία μας να έχουμε πάντα τον έλεγχο…»  ...

κείμενο-φωτογραφία: Αντωνία Κοσμίδη  ...

Όλοι φανταζόμαστε κάπως την παραμονή, κάπως τη μέρα των Χριστουγέννων…κάπως γιορτινή, χουχούλικη, διαφορετική, αλλιώτικη… Όλοι μάλλον προσπάθουμε να δώσουμε ενα ιδιαίτερο νόημα σ’αυτή τη μέρα γιατί μας έχουν μάθει ότι είναι ιδιαίτερη… Υψηλές Προσδοκίες των ανθρώπων που ακόμα κι αν έχουν χάσει το νόημα όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου, προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι τα Χριστούγεννα είναι όλα όπως πρέπει, ζουν το παραμύθι τους… και ‘γω το πάραμύθι μου ψάχνω… αυτή την ατμόσφαιρα που πάντα ζήλευα στις παιδικές εικονογραγραφημένες Χριστουγεννιάτικες ιστορίες… Αυτά τα χιονισμένα τοπία με τα ξύλινα σπιτάκια με τις καμινάδες που αχνίζουν και μέσα...

κείμενο: Αντωνία Κοσμίδη σχέδιο: ©pascal campion art   Σκεφτόμουν λοιπόν ότι ο φόβος έχει για όλους κάποια απόχρωση… και ότι το χρώμα με το οποίο τελικά συσχετίζεις το φόβο, σίγουρα σημαίνει πολλά για τους ίδιους τους φόβους σου. Για ΄μένα ο φόβος είναι κόκκινος! Κόκκινος…σαν ένα κόκκινο φανάρι που σου κόβει τη φόρα και αναχαιτίζει την πορεία σου…που σ’εγκλωβίζει σε μια στασιμότητα, σε μια αδράνεια, σε μια ακινησία… ‘Ισως γιατί αυτό που φοβάμαι πιο πολύ τελικά είναι οι ίδιοι αυτοί οι φόβοι μου που δεν τους συνειδητοποιώ και όμως υποσυνείδητα επηρεάζουν ή ίσως καθορίζουν τις επιλογές μου και με κρατάνε...